Owrzodzenie goleni w następstwie przewlekłej niewydolności żylnej

Owrzodzenie podudzi powstaje w wyniku zaburzeń krążenia krwi i chłonki w kończynie. Inaczej mówiąc przyczyną powstania owrzodzenia są zmiany naczyniowe. Skuteczne leczenie owrzodzenia polega na usunięciu przyczyny choroby. 

W czasie pierwszej wizyty wykonywana jest dokładna diagnostyka układu żylnego i tętniczego w taki sam sposób jak to ma miejsce u pacjentów bez owrzodzenia cierpiących z powodu żylaków. Po wykonaniu diagnostyki rana powinna zostać oczyszczona i należy założyć specjalny opatrunek. Opatrunek ten należy zmieniać na początku leczenia trochę częściej to znaczy co około 5-7 dni, a po około 2 tygodniach wystarczą wizyty co 7 dni. Czas gojenia się owrzodzenia jest różny i zależy między innymi od wielkości rany. Niewielkie owrzodzenia mogą się goić od około 2 tygodni do miesiąca. Duże okrężne owrzodzenia obejmujące prawie całe podudzie ze wszystkich stron mogą goić się do około 6 miesięcy. Czas ten może wydawać się długi ale bardzo często się zdarza, że pacjenci cierpią z powodu owrzodzenia przez całe lata, a wcale nie do rzadkości należą pacjenci u których owrzodzenie mimo leczenia w różnych ośrodkach było otwarte przez kilkanaście lat.
Skuteczne leczenie owrzodzenia wymaga od pacjenta i lekarza dużo cierpliwości. Zmiana opatrunku co 7 dni jest absolutnym minimum. Jakiekolwiek wydłużenie tego okresu znacznie wydłuża czas gojenia owrzodzenia a nawet może spowodować zatrzymanie postępu gojenia lub pogorszenie stanu rany.
Znacznie przyśpieszyć gojenie owrzodzenia może:

• Uniesienie łóżka pacjenta w taki sposób aby nogi pacjenta znajdowały się powyżej poziomu serca. Można to bardzo łatwo osiągnąć przez podstawienie np. klocków drewnianych pod nogi łóżka pacjenta (należy unieść nogi łóżka o około 10 cm). Podkładanie pod nogi pacjenta koców, poduszek nie zdaje egzaminu.
• Zmiana trybu życia. Należy ograniczyć do absolutnego minimum momenty w których pacjent stoi w miejscu w bezruchu (np. gotowanie) lub siedzi ze spuszczonymi nogami (np. oglądanie telewizji). To wcale nie oznacza, że pacjent powinien cały czas leżeć w łóżku. Pacjent może normalnie chodzić (tylko nie stać w miejscu). Siedzieć należy z uniesionymi nogami.
• Ograniczenie nadmiernego wysiłku fizycznego. 
• Stosowanie kompresjoterapii
• Postępowanie chirurgiczne

Data dodania do serwisu: 20.02.2012